در میزگرد دانشگاه علامه طباطبایی مطرح شد:

طالبان برای پاکستان مشکل بزرگتری است تا ایران و به تروریسم دامن می‌زند

 میزگردی در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، با حضور تیمور رحمان (استاد دانشگاه لاهور پاکستان)، اسکندر شاه (استاد دانشگاه لاهور پاکستان) و کران بوت (روزنامه نگار در خبرگزاری های بین المللی پاکستان) در روز دوشنبه ۲ خرداد برگزار شد.
 
سخنرانان بحث خود را با بررسی روابط پاکستان با کشورهای همسایه و تمرکز بر روابط و حقوق بین الملل آغاز کردند و به مشکلات امنیتی و روابط ایران و پاکستان پرداختند که برمبنای آن روابط ایران و پاکستان به قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تقسیم شد. در آن دوره شاه سابق ایران به پاکستان کمک کرد و دو کشور متحد نزدیک بودند. در عین حال پاکستان نیازمند انرژی است و تمایل به همکاری اقتصادی ایران برای تقویت خود دارد.
 
همچنین مطرح شد که همسویی پاکستان با ایالات متحده سال ها منبع تنش بین ایران و پاکستان پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده است و حمایت پاکستان از طالبان یکی دیگر از این عوامل است. سیستم تک قطبی در نظام بین الملل به پایان رسیده و پاکستان در حال حرکت برای انطباق با نظام چند قطبی است و به همین علت به دنبال روابط نزدیکتر با همسایگان خود از جمله ایران است. چه در جبهه سیاسی و چه در عرصه اقتصادی فرصت های بسیار سودمندی برای ایران و پاکستان وجود دارد.
 
در ادامه به موضوع نفت ایران هم اشاره ای شد که؛ با کودتای افغانستان، انقلاب اسلامی ایران و نظامی شدن دولت پاکستان سیاست ها متحول شد. فرقه گرایی در پاکستان شکل گرفت و سازمان های فرقه گرا ظهور کردند که پاکستان با حمایت ارتش برای سرکوب انها تلاش کرد. همراهی با امریکا روابط ایران و پاکستان را تحت تاثیر قرار داد. حرکت های تجزیه طلبانه در بلوچستان وچالش ایران با عربستان سعودی نیز موضوعی سیاسی است که در روابط با پاکستان تاثیر گذاشت. پاکستان تعهدات خود را برای عبور خط لوله نفت ایران عملی نکرده است درصورتی که به نفع خود پاکستان است. برسر خط لوله نفت سالها مذاکره شده ولی به نتیجه نرسیده است، پاکستان کمبود برق دارد و این خط لوله می تواند مشکل تولید برق این کشور را حل کند. ایران  لوله را به ایرانشهر رسانده ولی پاکستان کار را تکمیل نکرده است.تحریم هایی مبتنی بر قطعنامه های سازمان ملل وجود دارند که چین و روسیه نیز ان را حمایت می کنند.گرچه تحریم های امریکا بسیار سخت تر هستند. با وجود اینکه معاهده ایران در تحریم‌ها زودتر امضا شده بود، اما به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد تکیه کردند. دستوراتی که اوباما به تصویب رساند، ایران را از واردارات نفت و گاز منع کرد.
 
سخنرانان مهمان در راستای همین بحث اشاره کردند که لزوما موافق سیاست های دولت پاکستان نیستند ولی نمی توانند بر بعضی سیاست ها‌ تاثیر گذار باشند و خواهان ایجاد یک روابط دوستانه بین دانشگاهیان ایران و پاکستان هستند که معتقدند در کنار یکدیگر می توان به رشد و پیشرفت رسید.
 
به گفته آنان دولت ها زمانی گرد هم می آیند که منافع خود را تامین کنند و همچنین باید با مسائل برخورد کرد و چارچوب هایی را در نظر داشت. ایران همیشه مازاد تجاری عظیمی داشته، به طوری که کل اقتصاد سیاسی پاکستان را در یک رابطه ساختاری قرار داده است. مثل همیشه در جهان، دولت ها زمانی گرد هم می آیند که منافع خود را تامین کنند.همکاری نظامی و ادبی فزاینده ای بین دولت های پاکستان و باکو برقرار بوده است.
 
در پایان این گردهمایی به موضوع طالبان  پرداخته شد که؛ طالبان به درک اهمیت رسانه ها رسیده اند، اما با کنترل با رسانه ها برخورد می کنند و نحوه ی تعامل انها با رسانه های بین المللی مهم است.طالبان‌ برای پاکستان مشکلی بزرگتری است تا ایران. احیای مجدد طالبان در افغانستان، باعث ظهور تروریسم در پاکستان می شود. در بحران با افغانستان، هشتادهزار نفر از دست رفته و نسبت با هر جنگ دیگری تلفات و مشکلات بزرگتری را به همراه داشته است و امنیت را سلب کرده است. در نهایت؛ می توان‌ راهی برای روابط جدی گشود. چیزی که پاکستان نیاز دارد یک راهبرد برای تعمیق روابط با ایران است.