سعید شکوری منش
سیاست فرانسه در قبال پرونده هسته ای ایران از سال ۲۰۰۳-۲۰۲۱
- دانشجو
- سعید شکوری منش
- استاد راهنما
- مجید عباسی
- استاد مشاور
- مرتضی نورمحمدی
- استاد داور
- سیدمحمد طباطبائی
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه اي
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- تاریخ دفاع
- ۱۷ بهمن ۱۴۰۱
- ساعت دفاع
- چکیده
-
سیاست خارجی فرانسه در قبال پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران بین سالهای ???? تا ???? هیچگاه روند ثابتی را دنبال نکرده است. تغییر رویکرد فرانسه در قبال برنامه هسته‌ای که با تغییر در اهداف و منافع این کشور همراه بوده است، باعث شده است تا ما نتوانیم با یک سیاست منسجم در این زمینه از سوی فرانسه روبرو باشیم و همواره پرونده هسته‌ای به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به دیگر اهداف مدنظر فرانسویان مورداستفاده قرار گیرد. ازاین‌رو در این پژوهش سعی شده است تا با کمک روش توصیفی-تبیینی و بر مبنای نظریه موازنه قدرت والتز، تغییر رویکرد فرانسه و دلایل آن را نسبت به پرونده هسته‌ای ایران که برآمده از تعارض منافع در تحولات غرب آسیا است، بررسی شود. سوال اصلی این پژوهش عبارت از این است که سیاست خارجی فرانسه
در قبال برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران در بازه زمانی ???? تا ???? چگونه بوده است؟ و فرضیه اصلی بر این مبنا است که سیاست خارجی فرانسه در قبال برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران در سالهای ???? تا ???? از یک روند متغیر برخوردار بوده است. این کشور ابتدا از گفتگو و مذاکره، سپس از تشدید تحریم های بین المللی حمایت کرد. بعد از توافق برجام و با خروج آمریکا نیز با سیاست های این کشور همراهی نموده است.
یافته های تحقیق نشان می دهد که فرانسه در زمان ژاک شیراک از گفت‌وگو و مذاکره
حمایت می‌نمود تا به‌صورت مسالمت‌آمیز از هسته‌ای شدن ایران جلوگیری کند، نیکلا سارکوزی در جهت سیاست همسویی با آمریکا از تشدید تحریم‌ها و حتی جنگ سخن به میان می‌آورد تا از این طریق روند سریع هسته‌ای شدن
ایران را کند گرداند. از سوی دیگر، فرانسوا اولاند با دنبال کردن سیاست دوگانه تحریم و مذاکره و سنگ‌اندازی در روند مذاکرات هسته‌ای در جستجوی نیل به اهداف اقتصادی و منافع فرانسه در منطقه غرب آسیا بود. در ادامه با ورود امانوئل مکرون، فرانسه سعی نمود تا با میانجی گری بین کشورهای ?+ ? با ایران و بعد از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای ، بین کشورهای اروپایی و ایران، از مذاکرات در جهت بهره‌مندی از منافع اقتصادی آن نهایت استفاده را نسبت به رقبای دیگر اروپایی ببرد و از پرونده هسته‌ای به‌عنوان اهرم فشاری برای مذاکره درباره مسائل دیگری همچون برنامه موشکی ایران استفاده نماید.
کلید واژگان : سیاست خارجی فرانسه، پرونده هسته‌ای ایران، منافع ، تحولات بین‌المللی، تغییر رویکرد
- Abstract
-
France's foreign policy regarding the nuclear issue of the Islamic Republic of Iran between ۲۰۰۳ and ۲۰۲۱ has never followed a consistent trend. Therefore, in this research, with the help of the descriptive-explanatory method and based on Waltz's balance of power theory, the main question has been answered, what was the foreign policy of France towards the nuclear program of the Islamic Republic of Iran in the period from ۲۰۰۳ to ۲۰۲۱? And the main hypothesis is based on the fact that France's foreign policy towards the nuclear program of the Islamic Republic of Iran in the years ۲۰۰۳ to ۲۰۲۱ had a changing trend. This country first supported dialogue and negotiation, then the strengthening of international sanctions. After the agreement of the JCPOA and with the withdrawal of the United States, it has accompanied the policies of this country.
The findings of the research show that France during the time of Jacques Chirac supported dialogue and negotiation in order to peacefully prevent Iran's nuclearization, Nicolas Sarkozy talks about intensifying sanctions and even war in order to align with the United States. It slowed down the rapid process of nuclearization of Iran. On the other hand, Francois Hollande pursued the dual policy of sanctions and negotiation and stonewalling in the process of nuclear negotiations in order to achieve the economic goals and interests of France in the West Asian region. Further, with the arrival of Emmanuel Macron, France
tried to mediate between the ۵+۱ countries with Iran and after the US withdrawal from the nuclear agreement, between European countries and Iran, to make the most of the negotiations in order to benefit from its economic interests. take away other European competitors and use the nuclear case as a pressure lever to negotiate other issues such as Iran's missile program.
Keywords: French foreign policy, Iran's nuclear case, interests, international developments, change of approach