راحیل علوی اصیل
ماهیت حقوقی و ساختار روش¬های حل و فصل اختلافات کارفرما و پیمانکار در پیمان¬های EPC ابلاغی سال ۱۴۰۲ وزارت نفت در مقایسه با قرارداد نمونه نقره¬ای فیدیک.
- دانشجو
- راحیل علوی اصیل
- استاد راهنما
- حمیدرضا علومی یزدی
- استاد مشاور
- محمدمهدی حاجیان
- استاد داور
- عباس کاظمی نجف ابادی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- حقوق و علوم سیاسی
- شماره ساختمان محل ارائه
- ۳۸
- نام کلاس محل ارائه
- کلاس ۲۰۶[۲۳۲۰۶]
- شماره کلاس محل ارائه
- ۳۰۶
- تاریخ دفاع
- ۲۸ شهریور ۱۴۰۳
- ساعت دفاع
- ۱۲:۰۰
- چکیده
-
رشد و توسعه پروژه های زیر بنایی حکایت از رشد و بهبود اقتصادی و توسعه پایدار هر کشوری دارد. یکی از مهمترین پروژه های زیر بنایی در کشور ایران رشد و توسعه پروژه های توسعه نفت و گاز است. پروژه هایی مانند ساخت تأسیسات سرچاهی، نمک زدایی و فرآورش نفت و تلمبه خانهها از جمله پروژههای رایج در صنعت نفت ایران میباشد. در سالهای گذشته توسعه میادین نفتی ایران از طریق انعقاد قراردادهای سرمایهگذاری موسوم به بیع متقابل با شرکتهای بین المللی نفتی صورت میگرفت. متأسفانه در سالهای اخیر بهواسطه شدت یافتن تحریم های بین المللی امکان حضور سرمایه گذاری خارجی و انعقاد قراردادهای سرمایه گذاری با دشواریهایی روبرو شده است. همین امر منجر به استفاده از روشهای خرید خدمات از طریق پیمانکاری شده است. به نحوی که شرکت ملی نفت ایران از طریق شرکتهای تابعه خود اقدام به خرید خدمات از شرکتهای پیمانکاری برای پروژه های زیربنایی خود نموده است.
یکی از عمده ترین روشهای قراردادی استفاده از قراردادهای EPC است. این قراردادها متشکل از سه بخش مهندسی، خرید تجهیزات و ساخت است که اصولاً به صورت کلید در دست «Turn-Key» صورت میپذیرد. قراردادهای مذکور اصولاً قراردادهای برای مدت حداقل ۲ سال منعقد میگردد لیکن به دلیل عدم قطعیت های موجود در پروژههای نفتی مدت قرارداد حتی تا چندین برابر مدت اولیه ادامه پیدا میکند. از طرف دیگر شرایط حاکم بر اقتصاد کشور ایران، تحریم و وابستگی به تجهیزات و تکنولوژی کشورهای پیشرفته بهواسطه تحریمهای ظالمانه اجرای پروژههای مذکور را با دشواری روبرو کرده است.