محمدامین مرادخانی
موانع راهبردی پروژه های انتقال انرژی از آسیای مرکزی به هند از طریق افغانستان( ۲۰۲۱-۱۹۹۷ )
- دانشجو
- محمدامین مرادخانی
- استاد راهنما
- مجتبی عبدخدایی
- استاد مشاور
- مجیدرضا مومنی
- استاد داور
- سیدحسن میرفخرائی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- حقوق و علوم سیاسی
- شماره ساختمان محل ارائه
- ۳۸
- نام کلاس محل ارائه
- کلاس ۲۰۶[۲۳۲۰۶]
- شماره کلاس محل ارائه
- ۳۰۶
- تاریخ دفاع
- ۲۴ دی ۱۴۰۳
- ساعت دفاع
- ۱۲:۰۰
- چکیده
-
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال جمهوری های آسیای مرکزی در اوایل دهه ۹۰ میلادی، این منطقه به عنوان منطقه ای که دارای مازاد تولید انرژی می باشد توجه کشورهای نیازمند به انرژی را جلب کرد و به میدان رقابت و نفوذ قدرت های کوچک و بزرگ منطقه ای و فرامنطقه ای تبدیل شد. از اواسط دهه ی ۹۰، ایالات متحده آمریکا طرحی را برای انتقال گاز طبیعی از ترکمنستان به دو کشور نیازمند انرژی هند و پاکستان طراحی کرده و چهار کشور مرتبط با پروژه را به اجرای آن تشویق می کند. پروژه ی مذکور که تاپی نام دارد هم اکنون بیش از دو دهه است که در مرحله ی ساخت باقی مانده و به بهره برداری نرسیده است. پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این سوال است که چرا این پروژه علی رغم حمایت های فراوان آمریکا و تمایل اعضای پروژه (ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، هند) همچنان پس از دو دهه به بهره برداری نرسیده است ؟ گردآوری اطلاعات در این پژوهش مبتنی بر روش کتابخانه ای می باشد و برای کسب اطلاعات به کتب و مقالات معتبر مراجعه شده است. چارچوب نظری این پژوهش مبتنی بر دو مفهوم «امنیت انرژی» و «دولت حائل» قرار گرفته و یافته های آن نشان می دهد که جمهوری های آسیای مرکزی و همچنین افغانستان دولت های حائل هستند و اجرای پروژه ی تاپی بدون مدنظر قرار دادن منافع قدرت های حائل ساز چون روسیه، چین و ایران میسر نمی باشد. با بررسی نقش انرژی در منافع ملی و سیاست خارجی سه قدرت مذکور، مشخص گردید که پروژه ی تاپی با منافع ملی و راهبردهای کلان هر سه قدرت یاد شده در تضاد قرار دارد. بنابراین پروژه ی تاپی علاوه بر موانع مختلف داخلی و طبیعی ، با موانع خارجی راهبردی مواجه شده است و به همین دلیل، اعضای پروژه تا کنون موفق به بهره برداری از آن نشده اند.
- Abstract
-
With the collapse of the Soviet Union and the independence of the Central Asian republics in the early ۱۹۹۰s, this region as a region with surplus energy production attracted the attention of countries in need of energy and entered the field of competition and influence of different regional and transregional powers. Since the mid-۹۰s, the United States of America has devised a plan to tra ort natural gas from Turkmenistan to two energy-needy countries of India and Pakistan, encouraging four countries associated with the project to implement it. The project, called TAPI, has been under construction for more than two decades and has not been put into operation. This study seeks to answer the question of why the project has not been put into operation after two decades despite the support of the United States and the desire of the project members (Turkmenistan, Afghanistan, Pakistan, India). The collection of information in this research is based on the library method and for information, authoritative books and articles have been consulted. The theoretical framework of this study is based on the two concepts of "energy security" and "retaining government", and its findings show that the republics of Central Asia as well as Afghanistan are retaining governments, and the implementation of the TAPI project is not possible without considering the interests of retaining powers such as Russia, China and Iran. By examining the role of energy in the national interests and foreign policy of the three powers, it was found that the TAPI project is in conflict with the national interests and macro strategies of all the three powers mentioned. So the TAPI project has faced strategic external obstacles in addition to various internal and natural obstacles, and because of this, the project members have not been able to exploit it so far.