نگین نصرتی

  شورای امنیت سازمان ملل قدرتمندترین نهادی است که تاکنون در عرصه بین الملل ایجاد شده است. وجود و قدرت این نهاد آنچنان که در منشور ملل متحد آمده, ضامن بقای تمامیت جامعه بین المللی است. این نهاد که ضمنا سیاسی ترین رکن ملل متحد نیز قلمداد می شود، ممکن است در تصمیم گیری های خود تحت تاثیر ملاحظات سیاسی، اقدام به صدور قطعنامه هایی نماید که ناقض حقوق بین الملل و احیانا قواعد آمره باشد. چندی است فعالیت های موشکی کشورمان به یکی از چالش های سیاست خارجی تبدیل شده است؛ تا جایی که در قطعنامه های شورای امنیت، در خصوص فعالیت های اتمی ایران طی موادی به آن پرداخته شد و در گفت وگوهای ایران و شش قدرت جهانی در موضوع اتمی نیز بخشی از مذاکرات را به خود اختصاص داد. از مواضع اعلام شده کشورهای عضو دائم شورای امنیت برمی آید که در بین آنها در خصوص آزمایشات موشکی ایران و تاثیر آن بر اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت اتفاق نظر وجود ندارد. بر اساس نتایج تحقیق همه اعضای دائم شورای امنیت در مورد غیرمتعارف نشدن برنامه موشکی جمهوری اسلامی ایران توافق دارند و معتقدند که توان موشکی ایران نباید به صورت غیر متعارف(تسلیحات کشتار جمعی) باشد، اما در زمینه توان موشکی متعارف(برد موشک ها و قابلیت های فنی) اختلاف نظر دارند و جناح غرب شورای امنیت(انگلیس، فرانسه، ایالات متحده آمریکا) نظر مخالف دارند و در پروژه مهار ایران نقش دارند و موشک های هسته ای را با قابلیت حمل صلاح هسته ای را قبول نمی کنند و در حوزه متعارف هم در حوزه قابلیت های فنی و برد موشک مخالف اند و اما جناح شرقی(چین و روسیه) نیز در خصوص تهدید های متعارف در حوزه قابلیت های فنی و برد موشک ها مخالف اند اما در راهبرد مهار موشکی ایران نیستند و به عنوان تهدید قریب الوقوع نمی بیینند.